|
"-Dlaczego jesteś szczęśliwy? Przecież straciłeś wszystko: dom, rodzinę, pracę, przyjaciół. Do kogo się uśmiechasz? -Stoi tam co ranek z kubkiem ciepłej kawy w ręku.
Pocałunek w usta i granatowe oczy. Odgarniam jej włosy, w kolorze nocy dotykając jej twarzy. Nie uśmiecham się. W południe znika zabierając ze sobą zapach wiosennego bzu. -O kim mówisz? -Późnym wieczorem powraca znowu. Ma na sobie różane szczęście, którym mnie częstuje.
Ubiera mnie w swoje ciało, w którym zatapiam się zmysłowo, odchodząc tam, gdzie na świecie jesteśmy tylko we dwoje. Tańczy rozkosznie mając mnie w sobie do muzyki wiatru i północy. Potem mówi o o uczuciu, które zmienia każdego człowieka, w nic nie wartą zbyt wrażliwą istotę. - O miłości? -.... -Oszalałeś? -Nie. Kocham."
!
|
Dodaj komentarz
