Że nie dałeś mi szczęścia, pierścionka ani psa. Nie żałuję. Że nie dzwonisz po nocach: kochanie, tak to ja. Nie żałuję. Że nie załatwisz mi posady sekretarki, i że nie noszę twojej szarej marynarki. Że patrzysz na mnie jak teatralny widz, to nic, to nic. Nie, nie żałuję. Przeciwnie, bardzo ci dziękuję, kochanie, za to, że jesteś królem karo, że jesteś zbrodnią mą i karą. Że w tym kraju przeżyłam tych parę trudnych lat. Nie żałuję. Że na koniec się dowiem: ot, tak się toczy świat. Nie żałuję. Że nie załatwią mi urlopu od pogardy, i że nie zwrócą mi uśmiechu jak kokardy. Pieszczoty szarej tych udręczonych dni, nie żal mi, nie żal mi.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!