Była godzina dwudziesta, ciemno, padał deszcz, a my krążyliśmy bezsensownie wokół jednego z warszawskich parków. Przez moją niekończącą się gadkę, zapomniał, że trzyma mnie za rękę. Istna magia... / grafomanka

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!