|
Nie mamo . To nie jest coś o czym mogę tak po prostu zapomnieć, wymazać z pamięci i pójść naprzód . Tak, wiem, że mam piętnaście lat . Ale zrozum, nie jestem już tym dzieckiem, które biega ze swoim różowym misiem .. Nie zaraz, ja nigdy nie miałam różowych misiów .. Mamo, spróbuj sobie to wyobrazić . Kiedy go nie widzę, czuję jak wszystko we mnie szaleje . Jakby miliard motyli przeleciało przez całe moje ciało . Uwielbiałam z nim rozmawiać . O wszystkim, nawet o tym, jakiego batona ostatnio zjedliśmy . Przy nim czułam się bezpieczna, wystarczyła tylko jego obecność . Przy nim byłam szczęśliwa . Wiesz mamo, gdy przy jakiejś osobie jest się tak bardzo szczęśliwym, a potem się to straci, to nie da się o tym tak po prostu zapomnieć . Kocham go, mamo . Kocham go tak cholernie mocno, że oddałabym za niego wszystko, mimo tego, że mam przecież tylko piętnaście lat .
|
Dodaj komentarz
