Widzę, że nie potrafisz już bez niego żyć. Już za późno. Związek ze mną byłby dla ciebie zdrowszy. Nie byłbym twoim narkotykiem, tylko twoim powietrzem, twoim słońcem. Kącik moich ust wygiął się w smutnym półuśmiechu. -Wiesz, że nawet kiedyś tak o tobie myślałam? Że jesteś moim słońcem, moim osobistym słońcem? Odganiałeś dla mnie chmury. Westchnął. -Z chmurami sobie radzę, ale nie mogę walczyć z zaćmieniem. Przyłożyłam mu dłoń do policzka. Czując na skórze mój dotyk, zrobił wdech i przymknął powieki. Przez minutę wsłuchiwałam się w miarowe bicie jego serca."

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!