Być jak wiatr. Jak podmuch, co nosi istnienia ponad granicę rzeczywistości. Zamykać oczy, kołysać się na morzu pełnym fal. I patrzeć w niebo. Tak, jak w niebo patrzą dzieci. Z ufnością, z nadzieją. Zapominając o tym, że żyje się tylko raz.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!