|
cz.2
Powiedz mi , dlaczego to musi tak być . Kochała to jak oni wypowiadali jej imię . Wiedziała , że nie powinna się angażować . Pamiętała , że nic nie trwa wiecznie . Ale myślała , że będzie inaczej , że oni dadzą jej to czego potrzebowała . A oni dali jej , smutek i łzy . Była zła na siebie , że im ufała . Ale obiecała sobie , że o wszystkim zapomni , że pozbiera swoje życie i ułoży je w całość . Była podzielona na tysiące kawałków , z którego każdy czuł coś innego . Bała się , że jej się nie uda , że będzie pamiętać zawsze . Znienawidziła siebie za to wszystko . Ale zaczęła wierzyć , że jej się uda , że osiągnie to o czym marzyła , bo wciąż była głupia i naiwna…
|
Dodaj komentarz
