|
Wspomnienie udręki i nędzy -
to piołun i trucizna;
stale je wspomina, rozważa
we mnie dusza.
Biorę to sobie do serca,
dlatego też ufam:
Nie wyczerpała się litość Pana,
miłość nie zgasła.
Odnawia się ona co rano:
ogromna Twa wierność.
"Działem mym Pan" - mówi moja dusza,
dlatego czekam na Niego.
(Lm 3, 19-24)
|
Dodaj komentarz
