|
dałeś mi nadzieję. rozbudziłeś we mnie pożądanie na to, abym oddała swoje serce do depozytu właśnie tobie. kiedy wnikliwie ułożyłam je na dłoni, chcąc Ci je wręczyć oznajmiłeś, że zwyczajnie się rozmyśliłeś. w zamian obdarzyłeś mnie dniami milczenia. mijaliśmy się, a ja wnikliwie badałam Cię wzrokiem. byliśmy mistrzami w udawaniu, że się nie znamy. gdyby rozdawali medale w tej kategorii, to zapewne stanelibyśmy na podium. zagryzałam wargi w obawie, że wybuchnę spazmatycznym płaczem z błahego powodu jakim był ten, że przestałeś mi mówić swoje namiętne 'cześć'. kiedy straciłam już wszelaką nadzieję na to, że kiedykolwiek usłyszę swoje imię płynącę z Twoich ust, napisałeś. niemal z palpitacjami serca przeczytałam wiadomość. tą, która dała mi nadzieję. na lepsze jutro. na ponowną możliwość, ofiarowania Ci mojego serca.
|
Dodaj komentarz
