|
I tafli srebrny pył, i widzę nas jak płomienie, które topią lód... To co wiesz i co znasz już było teraz i tu... Bo Ty , to nie ja , a tam nigdy tu... Milion gwiazd, oceany, słowa, radość i gniew. Ona żyje milion lat, widziała wszystko tylko nadzieje jeszcze ma, że to sen, że to mgła, a dzień za chwile i tu... Bo teraz i tu , to wszystko co znasz, w każdy dzień, leczysz się tym właśnie czego Ci brak... // Lee Monday
|
Dodaj komentarz
