|
Leżąc w nocy, w łóżku obok bliskiej Nam osoby przychodzi taki moment.
Moment w którym analizujemy ostatnie godziny ,dni, tygodnie i zastanawiamy się czy zrobiliśmy dobrze.Czy nie straciliśmy czegoś lub może nie zrobiliśmy za dużo?Powiedzieliśmy dwa słowa zbędne?Spojrzeliśmy nie tak jak trzeba?Wykonaliśmy gest nie taki jaki powinien być?Tak, są takie chwile. Doznałem owej dziś w nocy.Nie lubię gdy rozum i serce kłócą się ze sobą.Gdy mają inne zdanie.Tak zwane ,,rozdarcie wewnętrzne''.Jak to zwykle bywa, gdy coś zostaje przecięte, z wnętrza wylatuje ciecz, która jest dowodem urazu.Lśniąca kropelka łzy. Mała ,zagubiona, samotna.Po chwili zyskuje przyjaciół.Kryształki delikatnie spływają. . . . .Upadają.
Wtulamy się w ciało ukochanej osoby ,dostajemy magiczny pocałunek, który jest jak lek.Jak nitka, zszywa rozprute, poszarpane serce.Pojawia się uśmiech.Czujemy dwa serca i dwa oddechy ,które po chwili stają się jednością.Następuje harmonia.Połączenie.Miłość.
Zapominamy o wszystkim.
|
Dodaj komentarz
