|
Pędem wyskoczył z kabiny, wpadł po pas w śnieg zalegający pobocze. W blasku świateł zobaczył resztkę sanek i coś, co odebrało mu głos, spod białej pierzyny wystawały nogi, uklęknął dłońmi rozgarnął biały puch, pod śniegiem leżał człowiek - jego nogi skierowane były do wewnętrznej strony szosy, głowa spoczywała pod jedną z obłamanych gałęzi rosnącej w pobliżu sosenki. Pociągnął ciało za nogi, oblepione śniegiem, nie bardzo przypominało człowieka, raczej kupę zmrożonych szmat. Zrzucił z rąk rękawice, szukał pulsu, po chwili pod grubymi palcami wyczuł wyraźne tętno, nachylił się nad twarzą zasypanego - do jego nosa dobiegł silny zapach alkoholu. Delikatnie żeby nie spowodować ran, oczyścił twarz, zsunął z głowy papachę zakrywającą połowę twarzy. W świetle samochodowych reflektorów rozpoznał znajomą twarz, trzymał na swoich kolanach głowę „niemowy.” Powieki zasypanego otworzyły się gwałtownie, nagły powiew wiatru sypnął śniegiem, patrzył w zimne oczy pełne szaleństwa.
|
Dodaj komentarz
