|
Idąc dzisiaj przez pewne bardzo ciekawe osiedle zobaczyłam dwie dziewczynki. Jedna z nich grała w klasy, a druga bawiła się skakanką. Obydwie były cholernie szczęśliwe. Powodem ich zadowolenia mogła byc pogoda, czekające słodycze w domu, lub to, że bawiły sie tam razem. Czasem zapominam jak to było ze mną. Gdzie te czasy, co wychodziłam pod blok i przebywałam pod nim całą sobotę ? Chciałabym znów mieć te 8 lat i cieszyć się każdym najmniejszym szczegółem niosącym mi przyjemność. Chciałabym czuc się tak samo głupio bezpieczna i wieczna jak kilka lat temu. Gdzie te czasy, co gdy zabrakło mi kleju do plakatu, szłam 200 metrów od bloku i mogłam go po prostu kupić. Brakuje mi tych szalonych czasów. A zwłaszcza mojego osiedla i ludzi, z którymi różne się rzeczy robiło, oj różne. Czasem śnią mi się takie dni. Jednak za każdym razem mam świadomośc, że to tylko sen i, że muszę powrócić do szarej, nudnej rzeczywistości.
|
Dodaj komentarz
