 |
tyylko_ciebie.moblo.pl
Zaręczyny... chcę tego lecz przyznam się że boję się nawet nie tak bardzo tego jak zareagują u mnie w domu lecz tego że nadal pewne Twoje zachowania się nie zmienią.
|
|
 |
|
Zaręczyny... chcę tego, lecz przyznam się że boję się, nawet nie tak bardzo tego jak zareagują u mnie w domu lecz tego że nadal pewne Twoje zachowania się nie zmienią. Zastanawiam się czy nie powiedzieć Ci żebyśmy jeszcze trochę poczekali bo jakby nie patrząc to nie jesteśmy razem jakoś znacznie długo, fakt znamy się przeszło dwa lata lecz w ciągu tego czasu było różnie, bardzo różnie, chyba nawet większość czasu byliśmy za sobą pokłóceni lub się kłóciliśmy, nie potrafiliśmy być ze sobą szczerzy, każdy z Nas coś ukrywał, przez telefon umieliśmy się dogadać, rozmawialiśmy całymi godzinami, a gdy dochodziło do spotkania to już tak fajnie nie było, Ty miałeś dziewczyny, ja za to można powiedzieć że z przymusu musiałam rozmawiać z Twoimi kolegami choć tego nie chciałam i po każdym takim spotkaniu miałam doła i obiecywałam że nie będę utrzymywała z Tobą kontaktu natomiast nigdy do końca tego nie przestrzegałam bo nie potrafiłam ignorować Twoich wiadomości czy połączeń. Taka historia...
|
|
|
|
Fajnie jest popatrzeć na Twoje zdjęcia wiedząc że Ty o tym nie wiesz... ale wolałabym móc je oglądać za każdym razem kiedy tylko bym chciała bez ukrywania tego.
|
|
|
|
Może nadszedł już czas by pogodzić się z faktem, że nawzajem robimy sobie w głowie burdel i po prostu się pożegnać.?
|
|
|
|
Nie ma to jak spędzić ostatki samotnie w domu. Kolejny weekend bez chłopaka - ale to już taki standard.. do tego zły dzień, tak zły że nawet brak nastroju na imprezę lub chociażby spędzenie czasu ze znajomymi. Jest na prawdę źle.. :/ ..
|
|
|
|
Oszukane, bezradna, samotna, opuszczona, smutna, rozczarowana...
|
|
|
|
Niby jest wszystko okey, ale jednak nie do końca. Cały czas mi czegoś brakuje, a może kogoś.. sama nie wiem czego, ale czuję jakąś taką pustkę w środku.
|
|
|
|
W domu, w szkole, w związku... wszędzie problemy. :/
|
|
|
|
Znów bez powodu czuję się bezsilna psychicznie, nie wiem co ze sobą zrobić, gdzie się schować, w co uderzyć.. po raz kolejny powraca ochota na wzięcie garści tabletek - albo i więcej żeby się już nigdy nie obudzić. Teraz tabletki są chyba jedynym wyjściem dla mnie - tak mi się zdaje. One dają mi ukojenie i psychiczny spokój.
|
|
|
|
Tylko w Jego ramionach czuję się tak bezpiecznie, tylko On potrafi mnie rozbawić gdy wcale nie mam ochoty na to żeby się śmiać, tylko On jest dla mnie oparciem w trudnych chwilach, tylko Jemu mogę wszystko powiedzieć i wiem że nie będzie mnie oceniał - powie to co ma do powiedzenia, nawet jeśli mnie okrzyczy to i tak sekundę później mnie przytuli i będzie tulił póki się choć trochę nie uspokoję psychiczni. Tylko na Nim mogę polegać i właśnie dlatego jest dla mnie taki ważny i nigdy nie zamieniłabym Go na nikogo innego. I dlatego też chcę zrobić wszystko aby Go nie stracić.
|
|
|
|
Jak to możliwe żebym u Niego w domu, pośród Jego rodziny czuła się lepiej niż w domu rodzinnym.? Jak to możliwe że obcy ludzie lepiej mnie traktują niż własna matka.? Co ja zrobiłam Jej takiego że tak jest, czy jednocześnie gdy się urodziłam gdy dla mnie rozpoczęło się życie Jej życie się rozpadło.? Co ja takiego zrobiłam, co takiego robię że Ona tak mnie nienawidzi.??
|
|
|
|
Powinnam zniknąć z tego świata, zniknąć ze świata żywych ludzi. A przynajmniej zniknąć ze swojej rodziny, rodzinnej miejscowości, zmienić dane osobowe i zacząć żyć od nowa w zupełnie innym środowisku, z ludźmi dla których nie jestem tylko ciężarem i problemem lecz coś wartym człowiekiem.
|
|
|
|
I znowu ciągłe pretensje.. każdy tylko wszystko potrafi mi wypominać, ciągle robię za mało, do niczego się nie nadaje.. jednym słowem mówiąc dla nich jestem tylko obciążającym balastem. Im by odpowiadało to gdyby mnie już na tym świecie nie było, wreszcie mieliby mniej problemów, mniej wydatków, mniej stresu i żyłoby się lepiej.
|
|
|
|
Dodaj komentarz