 |
przeeejebane.nie.moblo.pl
zaskakujący styczeń. niespodziewany luty. trudny marzec. spokojny kwiecień. przeklęty maj. dojebany czerwiec. zajebisty lipiec. wporzo sierpień. nudny wrzesień. zapom
|
|
 |
|
zaskakujący styczeń. niespodziewany luty. trudny marzec. spokojny kwiecień. przeklęty maj. dojebany czerwiec. zajebisty lipiec. wporzo sierpień. nudny wrzesień. zapomniany październik. dobijający listopad. i znośny grudzień. całe dwanaście miesięcy czystego hardcoru .
|
|
|
|
Czasami było w chuj ciężko. Poddawałam się. Nie byłam w stanie wziąć się w garść. Myślałam, że nie dam rady. Upadałam często. Przeżyłam ból jakiego nigdy wcześniej nie doświadczyłam. Kilkakrotnie. Zaliczyłam akcję w której prawie otarłam się o swoje życie. Zjebałam parę rzeczy. Przekreśliłam wieloletnie przyjaźnie. Czasem mówiłam słowa, których wcale powiedzieć nie chciałam. Bywały dni,a nawet miesiące, że byłam psychicznym wrakiem. Ale podniosłam się. Po tych wszystkich przejściach, dałam radę wstać i się ogarnąć. Dzięki rodzinie i osobom które dziś są przy mnie, ale też dzięki sobie. Dzięki wytrwałości jaką posiadam. Często walczyłam, na przekór wszystkim. Walczę nadal. I nie poddaje się. Nie jestem w stanie tego zrobić. Wiele dni w tym roku mogę także zaliczyć do najbardziej udanych. Wiele doświadczeń, do tych które zapamiętam na całe życie. I jedną osobę którą los postawił na mojej drodze nie dawno, jak gdyby nagrodę za cały trud 2012 .
|
|
|
|
Moje życie po raz kolejny odwróciło się o 180 stopni w ciągu tych 366 dni. Inni ludzie, inna miłość, inne życie, inne cele, inne życzenia, styl, a nawet fryzura której nienawidziłam stała się ulubioną. Jednak parę rzeczy nadal pozostało niezmienne. Bezgraniczne oddanie jeśli chodzi o pewne sprawy, pozytywne nastawienie do świata i negatywne do pewnych narkotyków, do których mam nadzieje nie zmieni się nigdy. Kolejny rok. Inny niż tamten. Jednak znów uczący życia i serwujący kolejne niespodzianki.
|
|
|
|
Wyzwolona kobieta, kochająca z całego serca konopie, grająca w fifke popijając piwko i paląca z nim szluge.
|
|
|
|
21. XII. 2012. the best high, ever .
|
|
|
|
Zmieniliśmy się, widzisz ? Już nie potrafimy, już nie szukamy się w każdej wolnej chwili, nie widujemy się tak często, już nie potrafimy siedzieć w milczeniu po parę godzin, bez konsternacji, a rozmawiać też nie umiemy, nie robimy imprez, nie pijemy razem, nie pomagamy sobie, już się nie znamy./niecalkiemludzka
|
|
|
|
I żeby to wszystko co dziś usłyszałam było tak szczere, jak to odczułam .
|
|
|
|
Wywoływał dreszcze na moim ciele każdym dotknięciem, sposobem, w jaki wypowiadał każde słowo sprawiał, że zakochiwałam się w nim kilka razy dziennie, każdego razu bardziej, a gdy patrzył miałam wrażenie, że jestem w miejscu, gdzie nie ma bólu, świat jest piękny, a ludzie nie umierają. Tak bardzo wpływał na moje życie. / nieracjonalnie
|
|
|
|
Miałam 642 dni i połowę tyle nieprzespanych nocy, na przemyślenie i podjęcie pewnych decyzji. Zmieniałam zdanie kilkanaście albo raczej nawet kilkadziesiąt razy. Zdarzało się, że usłyszałam zdania które odbierały siłę, podcinały skrzydła i zabraniały realizacji marzeń. Zdarzały się dni, że sądziłam, że to nie ma sensu. Że będę potrafiła normalnie żyć bez tego, dam sobie radę, bo za dużo we mnie obaw i strachu. Nie mam pojęcia ile czasu łącznie spędziłam na rozmyślaniu o tym wszystkim. Tydzień ?Miesiąc? Nie wiem. Wiem tylko jedno. Że po tych wszystkich zawirowaniach decyzja którą podjęłam jest nieodwracalna i jedyna. Pomimo jakichkolwiek sprzeciwów czy próśb. Nie potrafię inaczej, przepraszam.
|
|
|
|
Zadajesz mi pytanie czy warto, a ja bez zastanowienia odpowiadam Ci, że jak najbardziej. Bo zawsze warto wrócić do tego co sprawia ci radość, powoduje, że zaczynasz doceniać siebie, zaczynasz żyć po coś, masz jakiś cel, czujesz się spełniona i pragniesz robić to całe swoje życie, z każdym dniem rozwijając się jeszcze bardziej. Pytasz czy się boję? A ja myślę, że bardziej niż ja, boją się moi rodzice. Nie chcą znów żebym przeżyła to piekło, nie chcą patrzeć w moje zapłakane i smutne oczy. Owszem kiedyś się bałam, ale teraz wychodząc na boisko nie ma we mnie ani trochę strachu. Mam pewną świadomość, że ryzyko istnieje, ale nie zwracam na to uwagi. Nie potrafiłabym przecież bez tego żyć. I wiem , że ta decyzja nie może być inna i nigdy by nie była. Zawsze do tego wrócę, dopóki tylko zdrowie całkowicie mi tego nie zabroni.
|
|
|
|
Miliony powodów, by wrócić do tego co tak cholernie kocham, nie zważając na cierpienie którego doświadczyłam przez ostatnie dwa lata. Przecież to całe moje życie, mój sens, moja pasja.
|
|
|
|
boisko. piłka. finał. jest cudownie.
|
|
|
|
Dodaj komentarz