 |
|
Urodziłem się w złym dziesięcioleciu. Brak mi czasów, których tak naprawdę nigdy nie doświadczyłem na własnej skórze. Znam je tylko z filmów, zdjęć i opowiadań, a mimo wszystko mi ich brakuje. Kultura z tamtego okresu wywiera na mnie ogromne wrażenie. Moim idealnym samochodem jest Chevrolet Caprice z 1980 roku, motorem zaś klasyczny amerykański chopper. Ulubieni wykonawcy już dawno zaćpali się na śmierć, a mi pozostały tylko nagrania z tamtych lat. Cieszę się, że przynajmniej mam to.
|
|
|
|
Narzeczeństwo. Cały czas zastanawiam się kiedy będzie odpowiednia pora się jej oświadczyć. Ona bardzo tego chce, namawia mnie, a ja - racjonalista, który znów analizuje wszystko, przytaczam historię innych związków, które rozpadają się w ponad 80 procentach. Czy warto to wszystko "legalizować", być później ze sobą prawnie. Czy to coś zmieni oprócz tego, że jeżeli w przyszłości postanowimy się z jakiegoś względu rozejść będziemy mieli prawne problemy z tym? Łatwo jet się pokłócić, zniechęcić do drugiej osoby. Naprawdę Wy kobiety chcecie później żyć z gościem z którym jest wam źle? Tylko dlatego, że jesteście prawnie czy kościelnie przywiązane do niego? Małżeństwo, poczucie wyjątkowości w dniu ślubu naprawdę tyle dla Was znaczy? Chodzi tylko o zrealizowanie dziecięcych marzeń czy co coś więcej? Nie lepiej z tym poczekać? Poznać lepiej towar, z którym chcesz spędzić resztę życia? Co jeżeli się okaże, że jest wadliwy...nie będzie łatwego odwrotu.
|
|
|
|
Gdzie się podziały tamte czasy wiary w ludzi, rodzinnej atmosfery, marzeń o szczęśliwym życiu? Od dziecięcego życia bez zmartwień do dorosłego człowieka z problemami. I nie chodzi tutaj o problemy finansowe, lecz o emocjonalne. Smutno mi na myśl o czasach, gdy byłem małym chłopcem, niczym się nie przejmowałem, a okres świąt był najpiękniejszy w całym roku. Śnieg za oknem powodował uśmiech na mojej twarzy. Uwielbiałem ten klimat rodzinnej atmosfery, zwracałem uwagę na więcej rzeczy niż teraz. Nawet światła były bardziej wyraziste. Tworzyły cudowny klimat i stworzyły cudowne wspomnienia. Myślałem, że cały świat i całe późniejsze życie będzie jeszcze piękniejsze. Myliłem się.
Teraz to wszystko prysło. Okazało się, że ponad 80% ludzi jakich znam jest w jakimś momencie fałszywa, próbuje Tobą manipulować. Dla nich liczą się tylko pieniądze. "To nie to co było kiedyś". Życie straciło swoją wyrazistość, swój smak. Brak mi czasów, które już nigdy nie powrócą.
|
|
|
|
Od romantyka do realisty. Życie odcisnęło swoje piętno na moim charakterze. Powstał analityczny umysł, którzy wszystko musi badać pod każdym kątem. Wszędzie szuka oszustw, nieszczerych intencji. Nie wierzy w ludzi. Sami sobie na to zasłużyli. Skupia się na rzeczach, na które nie ma większego wpływu pomijając te dla wielu istotne: miłość. Radość sprawia mu bycie w samotności, w swoim własnym świecie, lecz wie że mimo wszystko długo tak nie wytrzyma. Niestety taka jest ludzka natura. Człowiek jest przystosowany do życia w stadzie i często ponosi klęskę jeżeli na siłę stara się odejść od tej zasady. Swoim zachowaniem ranie otaczające mnie osoby. Chce to zmienić, zniknąć z ich życia, żyć w samotności, lecz pieprzona ludzka natura mi na to nie pozwala. Życie - chciałem Ci podziękować, za zrobienie ze mnie takiego bezuczuciowego zimnego gnoja.
|
|
|
|
Żyjemy w czasach w których wiara w coś jest unormowana względem tego czego dowiadujemy się o otaczającym nas świecie. W starożytności ludzie wierzyli w płaską ziemię, później dowiedzieli się, że ziemia jest kulista i krąży wokół słońca. Teraz wiemy, że wszechświat się rozszerza, wierzymy że powstaliśmy w wyniku wielkiego wybuchu. Jaka jednak jest prawda absolutna? Czy kiedykolwiek ją odkryjemy? Czy jest coś gorszego jak umrzeć z wiarą w coś, co w przyszłości okaże się nieprawdziwe? To tak jak wierzyć w boga, a po śmierci czekała nas by tylko nicość.
|
|
|
|
Dodaj komentarz