 |
miss_nothing96.moblo.pl
Boję się. Tak cholernie się tego boję. Boję się wszystkiego. Boję się że pewnego dnia po prostu nie odbierzesz telefonu nie odezwiesz się będzie zwykły sygnał a p
|
|
 |
|
Boję się. Tak cholernie się tego boję. Boję się wszystkiego. Boję się, że pewnego dnia, po prostu nie odbierzesz telefonu, nie odezwiesz się, będzie zwykły sygnał, a po chwili to nieznośnie pikanie, brak odpowiedzi. Boję się, że nie odpowiesz na wiadomości, że dostanę jedynie raport doręczenia, nic więcej. Boję się, że idąc na spotkanie z Tobą, Ciebie nie będzie, że się nie pojawisz, że nie spędzę tego czasu z Tobą, tak wspaniale, idealnie, tak inaczej, niż zwykle. Boję się, że gdy stanę w Twoich drzwiach, Ty mi nie otworzysz, nie wpuścisz do środka, nie będziesz ze mną. Boję się, że zostaniesz jedynie w moich wspomnieniach, moich myślach, a przede wszystkim moim sercu, które nigdy, ale to nigdy nie przestanie Cię kochać, że będzie chciało zatrzymać Ciebie, pamięć o Tobie, jak najdłużej. Boję się, że tego nie wytrzymam, że będę tęsknić, płakać, znowu powolnie się zabijać, każdego dnia mocniej, bardziej, że, że zrobię coś głupiego, że odejdę, że.. Że mnie po prostu zabraknie, tak nagle.
|
|
|
|
Chodź ze mną, chociaż zupełnie nie wiem dokąd. Chodź ze mną, by sens nadać życia krokom.
|
|
|
|
Jesteś moim skarbem, i mimo wszystko Ciebie kocham najbardziej.
|
|
|
|
Może i jestem słaba, może i łatwo mnie zranić, może i za bardzo się przywiązuję, może i tak, ale jak każdy mam talent do niszczenia, potrafię zepsuć wszystko co wpadnie mi w ręce, perfekcyjnie i do końca zniszczyć wszystko czym się zajmuję, więc wiesz, mogę zepsuć też Ciebie, mogę uszkodzić najczulsze punkty i zniszczyć Cię tak, że zapomnisz kim naprawdę jesteś. Mogę.
|
|
|
|
Teraz jesteśmy tymi ludzmi przed którymi ostrzegali nas rodzice.
|
|
|
|
For a moment, then I'm gone, moving on, coz I belong to nobody.
|
|
|
|
I mimo, że to mi kurwa łamie serce, nie chcę widzieć Cię więcej.
|
|
|
|
Ścieżka do Ciebie jest długa, kręta, bolesna, a ja jestem piekielnie zmęczona, ale idę. I pokonuję każdy kamień, omijam drzewa, bo Ty mnie prowadzisz dajesz nikły blask na ścieżkę i już widzę, w którą stronę iść. Podążam w określone miejsce. I dojdę do celu, dla tego światła, którym Ty jesteś, nawet, jeśli miałabym dotrzeć cała rozdarta, uschnięta, ledwo oddychająca, w kawałkach. Bo Ty mnie poskładasz, wszystko zakleisz swoją obecnością i miłością, będziesz nagrodą za wędrówkę, a ja więcej się nie rozpadnę, bo już będę u kresu podróży, z Tobą, zawsze i na zawsze.
|
|
|
|
Moje życie jest spowite mrokiem, a Ty jesteś światłem majaczącym w oddali. Wiem, że jesteś, choć Cię nie czuję. I podążam w stronę tego światła, wierząc, że gdy dotrę, będę szczęśliwa. Potem znów się oddalasz, znów Cię tracę, znowu powoli umieram. I kolejna pogoń, błędne koło.
|
|
|
|
Nie ma już nic, jesteś tylko Ty. Ty i moja miłość do Ciebie.
|
|
|
|
Miłość do Ciebie jest tak ogromna, że zapełniła mi wszystko inne. Nie muszę oddychać, oddycham Tobą i miłością do Ciebie.
|
|
|
|
Wymknij się ze mną w nocy, i chodźmy oglądać gwiazdy, tylko my dwoje, zamknijmy się w naszym własnym świecie.
|
|
|
|
Dodaj komentarz