 |
magda_lena37.moblo.pl
Ufam bo wiem że już mnie nie skrzywdzisz.
|
|
 |
|
` Ufam, bo wiem, że już mnie nie skrzywdzisz. `
|
|
|
|
.` Wszyscy mówią, że do siebie pasujemy i doskonale się rozumiemy. Ja już nie chcę być tylko twoją przyjaciółką. Po tych wszystkich chwilach spędzonych razem czuję, że to właśnie z Tobą chcę być na zawsze.`
|
|
|
|
.` Muzyka jest miłością mojego życia. Totalną ucieczką od rzeczywistości. Muzyka przenosi mnie w inne miejsce, nieoczekiwane i pełne znaczeń . `
|
|
|
|
.` Wszyscy ją zostawili - samą z tyloma problemami. Przyjaciele się od niej odwrócili, chłopak rzucił ją dla innej. A z rodzicami nie może dojść do porozumienia. Stała się taka bezradna. Zrozumiała, co to znaczy polegać tylko na sobie. Bała się. Cholernie się bała, że nie wyjdzie z tych okrutnie męczących problemów. Złapała doła. Często wpadała w szał, miała depresje. Nikt jej nie chciał lub nie umiał pomóc. Nikt jej nie rozumiał . `
|
|
|
|
.` Zaczęło się jej kręcić w głowie. Upadła na ziemię, powoli traciła przytomność, a gdy już wytraciła resztki swoich sił zemdlała. Jej ciało było jakby bezwładne, oczy się zamknęły, usta wyglądały jakby drżały, ale tak naprawdę wogóle się nie ruszały. Wyglądała jakby była nieżywa, jej puls był niemal, że nie wyczuwalny. Nie dawała oznak życia. Nagle otworzyła oczy - wstała i szła dalej. Szła choć wiedziała, że nie przeżyje tak długiej wędrówki. Nie wiadomo, co trzymało ją przy życiu. Miała nadzieję, a przecież była realistką . `
|
|
|
|
.` Był chłopakiem z charakterem. Nie umiał rozmawiać z dziewczynami, mimo to był przez nie uwielbiany. Był sportowcem. Grał w szkolnej drużynie, ale to nie to było jego prawdziwym talentem. Potrafił tańczyć, na parkiecie czuł się naprawdę sobą, lecz ludzie tego nie akceptowali. Jego hip-hop'owe ruchy zostały odrzucone. Ale przecież to go fascynowało. Nie poddał się. Stawił się wszystkim na przekór, bo taniec był jego duszą. A duszy nie wolno zaniedbywać. `
|
|
|
|
.` Prosiła, żeby został, żeby jej nie zostawiał. Chciała, aby ją pokochał tak jak ona go pokochała. Nie potrafił . `
|
|
|
|
.` Powiedz, jak będzie wyglądało nasze życie, jak się rozstaniemy. Jak już nie będziemy razem. Zostaniemy przyjaciółmi ? Taki prymitywny happy'end. Czy może raczej będziemy się unikać, będziemy wrogami. Nie wiem czy będę potrafiła spojrzeć Ci w twarz. To będzie na pewno bolesne. A może tak po prostu o sobie zapomnimy. Tak chyba by było najlepiej. `
|
|
|
|
.` Nikt nie zapytał się jej jak się czuję. Nikt nawet na nią nie spojrzał, a przecież ona tonęła w swoich własnych łzach, przecież była najsmutniejszą dziewczyną na całym świecie, przecież została doszczętnie skrzywdzona. Nikogo to nie obchodziło. Była sama. Sama ze swoimi problemami, wspomnieniami, miała żal do wszystkich. `
|
|
|
|
.` Może kiedyś poczujesz jak wiele straciłeś, ale to już nieważne. Zjadając kilogramy czekolady, żelków i innych słodyczy, w słuchaniu ulubionej muzyki, ciągłe imprezy i spotkania z przyjaciółmi pomagają. Nawet gdy oglądam nasze wspólne zdjęcia wspomnienia nie dają mi powodu do płaczu. Zapomniałam o Tobie.
|
|
|
|
.` Ubieram rurki, ulubioną - szeroką bluzę z kapturem, zarzucam ulubione buty na nogi i zerkam po raz ostatni w lustro. Jak zwykle - włosy nieogarnięte. Szybko przeczesuje je dłonią, biorę tylko mp3. Wkładam słuchawki i wychodzę, naciskam 'play'. Słysząc te wszystkie piosenki i wsłuchując się w słowa zdaję sobie sprawę, jakie mam szczęście, że Cię spotkałam. Szybko biegnę do domu - zostawiłam telefon, a tam 10 połączeń i 16 wiadomości - nadawca: Misiek ;*
|
|
|
|
.` I pomyśleć, że się do tego przyzwyczaiłam. Do tego, że w piątek wieczorem sprzątam cały dom tylko dlatego, że przyjeżdzasz następnego dnia. Przyjeżdżałeś z daleka tylko po to, aby spędzić ze mną trzy godziny tygodniowo. Już więcej spędzałeś w autobusie, w drodze. Przyzwyczaiłam się, że zjawiasz się i muszę czekać następny dzień. Wczoraj zrobiłam to samo, lecz zapomniałam, że już nie przyjedziesz i nie będę musiała czekać. A tak cholernie tego żałuję.
|
|
|
|
Dodaj komentarz