 |
landriina.moblo.pl
moje .
|
|
 |
|
Akceptuj. Bądź. Całuj. Dotykaj. Eksperymentuj. Fascynuj. Graj. Histeryzuj. Ignoruj. Jęcz. Kochaj. Losuj. Łącz. Mów. Nakłaniaj. Odpowiadaj. Prowadź. Radź. Słuchaj. Ściskaj. Trzymaj. Uwielbiaj. Wracaj. Zazdrość. Żartuj. - A uwierz, będę Twoja.
|
|
|
|
Uwielbiam pisać z kolegą, który wie o mnie bardzo mało, a jakoś nie potrafię przy nim być smutna. Uwielbiam wspominać, pisać o jego podbojach, czy śmiać się z tych suk, które lecą za każdym, który się nimi zainteresuje. Uwielbiam Go, bo zapominam przy nim o całym świecie, a w szczególności o moich problemach. A co później? Później schodzi z GG i muszę całą noc dusić łzy w sobie i nie pozwolić im lecieć. Przecież obiecałam sobie, bratu, najlepszemu kumplowi i temu właśnie kumplowi też, że nie będę płakała z tęsknoty do tego kretyna.
|
|
|
|
Nas już nie ma dwa miesiące, a ja dalej rozpamiętuje to wszystko. W ciągu tego czasu stało się tyle, że ja nadal nie ogarniam. Ale jednak nie potrafię się skupić na niczym innym , prócz wspomnień związanych z Tobą. To boli. Ale fajny ten ból. Może ogarnę, że już nie warto przejmować się kutasami, dosłownie.
|
|
|
|
Mimo, że my nie jesteśmy już razem, Twoja młodsza siostra dalej do mnie dzwoni z mamy telefonu i płacze, kiedy do niej przyjdę, nazywając mnie swoją najlepszą siostrą i mówiąc, że mnie kocha. Twoja siostra starsza pisze codziennie ze mną na gadu, pytając, jak sobie radzę. Po prostu martwi się o mnie. Twój szwagier dalej nazywa mnie swoją ' małą, słodką siostrą' i ma ze mną zajebisty kontakt. Twoja mama do mnie od czasu do czasu. Prosi, bym do Was wpadła, bo Ciebie nie ma. Lecz za każdym razem odmawiam, bojąc się, że mógłbyś tam wejść. Chociaż wiem, że byś się nie zdziwił, gdybyś mnie zobaczył. Sam stwierdziłeś, że dobrze, że mamy tak dobre stosunki, że w przyszłości pójdzie łatwiej. Zastanawiam się, czy nawet nie czekasz na to, aż się u Was pojawię. Ale ja nie mam sił. Nie teraz. Nie w najbliższym czasie. Może za parę lat. Kiedy wspomnienia wyblakną.
|
|
|
|
Wierzę, że nadejdzie taki czas, w którym udowodnisz mi, że mnie kochasz. Że łączy nas od zawsze ta jedna, wielka miłość. Wierzę, że Twoje słowa, że nasze dzieci będą piękne, okażą się prawdą. Wierzę, że po prostu nam się uda. Wierzę, że wrócisz. Chociaż powinnam Cię wyrzucić za drzwi, przyjmę Cię z otwartymi ramionami. Bo mam cholerną słabość do Twoich oczu, uśmiechu, zapachu, dotyku ... Mam cholerną słabość do Ciebie.
|
|
|
|
To dziwne uczucie, kiedy myślisz sobie, że nie masz nikogo, kto mógłby Cię przytulić tak, jak On, po czym dostajesz sms właśnie od Niego. 'Co tam? Może naprawimy to, co skończyło się? Tęsknię.' Dziwne uczucie, gdy myślisz sobie, że nie masz nikogo, kto chciałby dla Ciebie jak najlepiej, po czym na ekranie monitora, na jakieś stronie widnieją imiona Twoich zmarłych przyjaciół. Dziwne uczucie, gdy mówię sobie, że chciałabym się do kogoś przytulić, po czym pies wskakuje Ci na kolana. Dziwne, kiedy wszyscy jakoś się układa, a Ty słuchasz dołujących piosenek i wprost ryczysz do monitora.
|
|
|
|
Mam ochotę umrzeć. Tu, w tej chwili. Kiedy napisałeś, że tęsknisz. Bo wiem, że więcej tak pięknych chwil nie będzie.
|
|
|
|
Włączyłam sobie jedną piosenkę, z którą mam wiele wspomnień. Od dyskotek w podstawówce i pierwszych, wolnych tańców, po wypady nad jezioro całą paczką i śpiewanie jej dla beki. Lecz jednym, z najlepszych wspomnień związanych z tą piosenką, jest sytuacja związana tylko i wyłącznie z Tobą. Zaczęłam nucić tę piosenkę, gdzie Ty, ogarniając co to jest, zacząłeś śpiewać. I to nie tak, dla beki i ze śmiechem. Tak na poważnie. Wierzyłam, że kierujesz te słowa do mnie z prawdą. Wierzyłam, że będziemy szczęśliwi. Wierzyłam, że mnie kochasz. Na koniec mnie przytuliłeś i pocałowałeś w czoło, mówiąc 'Nie mam siły, by żyć bez Ciebie.' Serce zaczęło mi wtedy bić milion razy szybciej. Miałam wrażenie, że zaraz umrę. A teraz, to ja nie mam sił, by żyć bez Ciebie.
|
|
|
|
Jego zapach przyprawiał mnie o zawroty głowy, był jedyny w swoim rodzaju, przy nim czułam się bezpieczna. Jego dotyk sprawiał, że dostawałam gęsiej skórki na całym ciele, ale było to bardzo przyjemne. Jego wzrok, który zawsze wiedział, czy mówię prawdę, czy też kłamię, zawsze dbał o mnie i pokazywał emocje. Jego usta, które mnie niekiedy raniły, dawały mi tyle pocałunków i także pięknych słów, że nie jestem w stanie o nich nie myśleć. Jego ramiona, które teraz obejmują inną, kiedyś dawały mi tyle ciepła i miłości. Jego włosy mierzwione przeze mnie, których teraz nie ma, zostawiały po sobie zapach na moich dłoniach. Jego ciało, które każdą częścią pokazywało, że mnie kocha, sprawiało, że codziennie przystawałam na słowa 'Ona jest moja.' Także, do cholery, nie zapomnę o nim. I nie dam rady bez niego. Także, niech mi nikt nie wmawia, że będzie inaczej.
|
|
|
|
Siedziałam na parapecie, gadając z kumplem z rocznika niżej. On się we mnie zakochał i błagał mnie o jakąś szansę, gdzie ja nie byłam pewna, czy warto. Widziałam, że się załamał. Widziałam, że potrzebował tej szansy. 'Nie wiem. Zrozum, to nie jest takie łatwe. Ja wiem, że Ty byś mi dał tę szansę, ale zrozum, że tu trzeba myśleć chociaż trochę o przyszłości.' Powiedziałam, a ten nie spojrzał już się na mnie. 'Chodź już, koniec przerwy jest.' Powiedziałam i ruszyłam w stronę szatni wf. Jego koledzy zaczęli nas pokazywać sobie wzajemnie. 'Powiedz im, żeby się uspokoili, bo będą mieli borutę.' Powiedziałam na pożegnanie i zbiegłam po schodach. Z racji tego, że nie ćwiczyłam, zostałam na nich, a po policzkach poleciało mi kilka łez. 'Widzisz debilu, co potrafisz zrobić? Przez to, że mnie zostawiłeś, ja nie jestem w stanie zaufać nikomu.' Napisałam na ekranie komórki i skasowałam. Resztę lekcji przesiedziałam na schodach, opierając głowę o ścianę z zamkniętymi oczami. Płacząc.
|
|
|
|
Pokaż komentarze (4)