 |
|
Ludzie odchodzą,
ale to
jak odeszli
zostaje na zawsze.
|
|
|
|
“Wielkość człowieka objawia się nie wtedy, kiedy wszystko idzie dobrze, ale w nieudanych próbach, rozczarowaniach, smutku. Bo tylko kiedy byłeś na dnie najgłębszej otchłani, możesz docenić wspaniałość najwyższych szczytów.”
|
|
|
|
“Kiedy zdajesz sobie sprawę, że możesz powiedzieć komuś swoją prawdę, kiedy możesz się pokazać, kiedy stoisz przed drugą osobą odsłonięty i w odpowiedzi słyszysz: "Jesteś bezpieczny ze mną" - to jest intymność.”
|
|
|
|
"Nie liczą się początki, o ile koniec jest dobry."
|
|
|
|
“Obojętność może być sposobem uniknięcia bólu.”
|
|
|
|
"Miłość,
jest wyłącznie
dla ludzi,
którzy w Nią
wierzą."
|
|
|
|
"I przyjdzie moment, w którym będziesz wdzięczny, że musiałeś przez to przejść."
|
|
|
|
Ludzie czasem odchodzą naprawdę.
Odchodzą nie po to, by móc wrócić, tylko po to, by już nigdy nie wracać.
Nie wracać do miejsc, które fałszywie wydawały się miejscami stworzonymi właśnie dla nich.
Do czasu, który wydawał się absolutnym szczęściem, a był marnym oszustem, serwującym w małych dawkach słodką truciznę nieświadomości.
Do ludzi, którzy byli najważniejsi w życiu i tak umiejętnie wykorzystywali swoją pozycję, że wierzyłeś z całą mocą iż vice versa.
Do pewnych miejsc, czasu i niektórych ludzi NIGDY się nie wraca, po tym gdy w końcu odejdzie się NAPRAWDĘ.
Tak zaczynają się nowe historie.
|
|
|
|
Ale istnieją ludzie, którzy tworzą iluzje i są zwykłymi złodziejami serc i dusz. Tacy zwykli - choć często uroczy - uczuciowi przestępcy, którzy dla zaspokojenia własnych emocjonalnych potrzeb, bez mrużenia okiem poharatają i wyrzucą jak szmatę twoją duszę. To właśnie po takich ludziach zostaje w sercu najbardziej bolesna - bo często niezrozumiała - PUSTKA. Jednak ten rodzaj pustki wystarczy tylko wypełnić czymś wartościowym, czymś co spowoduje, że odzyskamy siebie na nowo. Książki, sztuka, nowe znajomości, przysłowiowe odszukanie człowieka w człowieku. To wystarczy, by uzmysłowić sobie, że jesteś autentyczna i prawdziwa i tylko przez chwilę, za sprawą przestępcy emocjonalnego, żyłaś w iluzji prawdy.
|
|
|
|
Wszystko, jeśli było prawdziwe, nosisz w sobie do końca życia. Bo wszystko, co jest prawdą, nigdy nie mija. Może się czasem rozmywać w szarościach czasu czy umykać na czas jakiś z pamięci. Ale, gdy wraca, a to co było prawdziwe zawsze wraca, masz w sobie tę pewność, o którą tak bardzo, czasem przez całe życie, walczymy. A walczymy dlatego, że pewność naszych uczuć i uczuć innych względem nas daje nam siłę - czasem na zawsze. Daje ten rodzaj cudownej kontroli nad emocjami, która sprawia, że w najsłabszych momentach, w chwilach, gdy jakiś zmendziały głos od środka próbuje ci wciskać, że coś tam przegrałaś, ty z uśmiechem szepczesz "gówno prawda". Bo masz w sobie SKARB. Bo to co było prawdziwe w tobie i w nim, zostało w was na zawsze i jest jak SKARB. I w pewnym momencie, mimo że was już nie ma, zaczynasz ten SKARB w swojej głowie i sercu chronić.
Tak się dzieje zawsze, gdy uczucia są czystą prawdą, a nie jej iluzją.
|
|
|
|
"Są ludzie, z którymi spędzasz znaczną część życia i nie przynoszą ci nic. Nie oświecają, nie żywią, nie dodają skrzydeł. I tak masz szczęście, jeżeli nie niszczą cię powoli, uczepieni twoich kostek, wysysając z ciebie krew.
I...
Są tacy, których się mija, ledwie zna, a mówią jedno słowo, zdanie, poświęcają ci minutę, pół godziny i zmieniają bieg twojego życia. Niczego od nich nie oczekiwałaś, ledwie ich znałaś, przyszłaś lekkim krokiem na spotkanie, a jednak gdy rozstajesz się z tymi zadziwiającymi ludźmi, odkrywasz, że otwarli w tobie jakieś drzwi, uruchomili jakiś spadochron, obudzili energię, jaką jest pragnienie, i dzięki niej przekroczysz granice samej siebie. I nigdy już nie będziesz się czuła jak źdźbło trawy, będziesz tańczyła na chodniku, a twoje ramiona sięgną nieba..."
|
|
|
|
"Wszyscy jesteśmy źli w czyjejś opowieści."
|
|
|
|
Dodaj komentarz