 |
|
Don’t marry potential, marry reality.
|
|
|
|
Ponieważ tak wielu z nas wstydzi się i cierpi w wyniku porzucenia, mamy tendencję do oskarżania się lub obwiniania partnera. To nie zawsze jest prawdą. Czasami nie ma to z nami nic wspólnego. Czasami ten, kto odchodzi, po prostu nie jest gotowy, aby z nami być. A czasami wie coś, czego my jeszcze nie wiemy. Pokazuje nam, gdzie są jego granice.
Prawdziwa miłość nie jest łatwą ścieżką. Gotowość do niej jest wszystkim. O ile łatwiej byłoby, gdybyśmy odczuwali stratę bez konieczności uosabiania jej. O ile łatwiej byłoby, gdybyśmy nauczyli się kochać siebie pod nieobecność tych, z którymi byliśmy lub dopiero będziemy."
|
|
|
|
"Są takie rzeczy, których nie chcesz robić, przysięgasz, że ich nie zrobisz, zabraniasz sobie, a potem to nagle dzieje się samo.
Nie da się ich nawet przeanalizować, nie podlegają procesom myślowym: dzieją się i już, pozostaje tylko patrzeć na siebie ze zdziwieniem i zapewniać, że nie ma w tym Twojej winy, po prostu samo się stało."
|
|
|
|
"Wraca się jedynie do tych, których się kocha.
Nie wraca się tam, gdzie jest się tylko kochanym.
Wraca się wyłącznie do tych, których się kocha.
Albo nie wraca się nigdzie i do nikogo.
Po prostu jedzie się dalej."
|
|
|
|
Między prawda, a cisza rodzą się domysły, które w głowie rozbrzmiewają krzykiem.
|
|
|
|
"Jeśli nasze zachowanie uznają za "aspołeczne" lub "irracjonalne" - niech tak będzie. Najbardziej gniewa ich nasze poczucie wolności i nasza odwaga bycia sobą."
|
|
|
|
" Świat to trudne miejsce. Jemu nie zależy. Choć nie żywi nienawiści do Ciebie i do mnie, nie darzy nas też miłością. Dzieją się na nim rzeczy straszne, których nie można wytłumaczyć.
[...] Świat Cię nie kocha. [...]
Pamiętaj jednak, żeby robić swoje. Takie masz zadanie na tym trudnym świecie, musisz podtrzymywać swoją miłość i robić swoje, choćby nie wiem co.
|
|
|
|
Look, if you had, one shot, or one opportunity
To seize everything you ever wanted, one moment
Would you capture it?
Or just let it slip?
|
|
|
|
“To jakas kpina, ze widze jedno Twoje zdjecie i wszystko mnie boli.”
|
|
|
|
"Milczałem. Byłem przekonany, że Anna przeżywa teraz w tej pustce i ciszy wszystkie mutacje swoich cierpień miłosnych, że przesuwają się one przed jej oczami bezszelestnie, bezwymiarowo jak duchy. Wydawało mi się, że że słyszę w niej ten krzyk, który rozlega się w człowieku, gdy cierpi. Krzyk milczenia. Krzyk, gdy mamy zagipsowane usta, kiedy wargi nasze są zaciśnięte, nieruchome, a przecież krzyczymy. Ludzie mówią wtedy: 'jak milczy' - a w nas rozlega się to nieludzkie wycie, ten ryk katowanego człowieka, który tylko my sami w sobie słyszymy. (...)"
|
|
|
|
A ja sądziłem: minie, przejdzie,
że jakoś ból wypielę — a ty mi ciągle z dna pamięci
wypływasz jak topielec.
|
|
|
|
Fascynuje mnie, dlaczego akurat ten człowiek nas pociąga, dlaczego za nim chcemy iść. Dlaczego z pewnymi osobami relacje trwają przez całe życie, mimo że - wydawałoby się - nie ma ku temu żadnych powodów. Dlaczego pewne osoby tkwią nam w sercu i nie da się ich stamtąd wyrzucić, mimo że wszystko nas dzieli, a nawet już się z nimi nie spotkamy.
|
|
|
|
Dodaj komentarz