 |
egoistycznie-tak.moblo.pl
desperacko tworzyliśmy tą układankę trzęsącymi się dłońmi. tak jakby wszystkie słowa tego utworu miały zaważyć na naszym życiu. sklejaliśmy wspólną przyszłość nie sąd
|
|
 |
 |
desperacko tworzyliśmy tą układankę trzęsącymi się dłońmi. tak jakby wszystkie słowa tego utworu miały zaważyć na naszym życiu. sklejaliśmy wspólną przyszłość, nie sądząc nawet, że pojawi się wirus, który to zniszczy, a nas rozdzieli na dwa różne elementy.
|
|
|
|
|
nie będzie cudownie. będę się wiercić, a po godzinie zabiorę Ci całą kołdrę. rano obudzisz się z kilkoma siniakami wyprodukowanymi przez mój łokieć. mimo to, proszę, wytrzymaj. złap mnie za biodro, kiedy wczuję się na tyle w sen, że omal co nie spadnę z łóżka. gdy pochłoną mnie koszmary, obudź mnie. przytul i zetrzyj pierwsze łzy z twarzy, całując w czoło i zapewniając, iż wszystko gra, wszystko jest w porządku, że jesteś.
|
|
|
|
A jeżeli powiem Ci, że jesteś dla mnie wszystkim? Każdym nowym dniem, każdym porankiem, czułym słowem, tchnieniem? Pierdolonym wszystkim? Uśmiechniesz się? / zakochanawnim
|
|
|
|
W jego oczach tętnił świat, którym kierowaliśmy tylko my. Gdzie wszystko było oparte na naszych zasadach, na naszych tajemnicach, które otwieraliśmy po jednej każdego wieczoru. Stos uczuć i parki naszych fotografii. Miłość na ulicy. Tak właśnie brzmiało hasło. Tak stworzyliśmy własne życie i zaufanie. Tak właśnie nauczyliśmy się kochać. /happylove
|
|
|
|
- wiesz jak jest odpoczywać po niemiecku? -jak? - ruhen. -świetnie! to teraz będziemy się ruhen non stop. w sumie zaraz też trzeba ruhen. / zozolandia
|
|
|
|
Kiedyś zamieszkamy razem, skończę szkołę, znajdę pracę, przygarniemy kota, dostanę Nobla. Później umrę, a na łożu śmierci powiem Ci: "nie żałuję, bo życie z Tobą, było lepsze niż budyń czekoladowy". / zakochanawnim
|
|
|
|
we wręcz bolesny sposób uświadamiam sobie, że pasowałby tu. nie - nawet nie tyle co "pasowałby", a chcę Go tu. chcę, żeby wychodząc po treningu z siłowni, robił coś ponad machaniem do mnie na powitanie, żeby zahaczył o boisko, przyciągnął mnie ku sobie za dłonie, otrzepał ze śmiechem piach z moich spodenek i zapewnił, że widzimy się potem. niech przyjdzie pod sam koniec dnia, wypije herbatę, ponarzeka, zamknie w końcu moją książkę, zaśnie przy mnie. niech nad ranem odgarnie mi włosy z czoła i zapyta o moje sny. niech podgrzewa jeszcze bardziej te trzydzieści stopni w powietrzu, ja chcę. / definicjamiloscii
|
|
|
|
już nie boję się o własne uczucia, jestem ich pewna, jak nigdy dotąd. boję się o niego. o to, że w końcu pęknie. że jego uczucia wobec mnie z dnia na dzień będą słabnąć. aż staną się niczym. już wiesz? / egoistycznie-tak
|
|
|
|
nikt nie nazwałby tego końcem świata, ale mi w pierwszych sekundach właśnie na to wyglądało. jakby to był koniec. jakby cały świat runął, przygniatając mnie cegłami, pralnią z brudną bielizną, framugami drzwi i okien. problemami innych ludzi, ich kilogramami i własnymi pechowymi losami. nie mogłam złapać tchu, jakby moje klatka piersiowa była porozrzucana po kątach z kawałkami serca. zmiażdżona, nienadająca się już do funkcjonowania, a jednak - musiałam zmusić się do równego marszu. to śmieszne. jak miałam po tym wszystkim tak po prostu wrócić do swojego mieszkania i spojrzeć życiu w oczu? jak miałam żyć bez własnego serca? bez własnego zagubionego sensu? /happylove
|
|
|
|
on kochał. na swój sposób, z własnymi zasadami, których i tak nie wcielał nawet w życie. po prostu chciał wyglądać na chłopaka z zasadami, z totalną olewką w oczach i uśmiechem pełnym arogancji, ale on kochał. i to nie chodziło wcale o to czy o tamto."kocham cię" z jego ust było szczere, pewne, ale nieczęste. doceniałam to - niełatwo było mu mówić o uczuciach, a kiedy się do tego zebrał w jego oczach było coś do niedopisania. strach z domieszką miłości i pożądania, w środku tego kółka moje odbicie. potrafił jednym spojrzeniem zdobyć moje serce. spryciarz, był w tym dobry. /happylove
|
|
|
|
Większość ludzi jest z kimś ze strachu przed samotnością. Ty szukasz magii. To rzadkość. / kukiii
|
|
|
|
zastanawiasz się co tu ty w ogóle robisz. otaczasz się ludźmi, o których tak naprawdę nie wiesz niczego. wstawanie, kawa, gazeta, książka, deska, rower. prysznic, śniadanie, łóżko, wiadomości, szkoła, praca. codziennie codzienności. monotonia. zabija cię. dusi koniuszkami palców. najpierw łapię cię za szyję. ból fizyczny? nie możesz oddychać. śmieszne. mogą ci nawet wypruć serce, a i tak tobie wszystko jedno. śmiejesz się. kpisz, aż w końcu czujesz jak łapię cię za duszę i dusi. uśmiech z twarzy znika. twoje oczy, uśmiech, nos, charakterystyczne brwi. dłonie, stopy, uda. to tylko wygląd. przykrywka, na której ci nie zależało. dusza? chaos. niedomykające się drzwi i ból. umierałeś już setki razy, nigdy nie dobiegając do końca tunelu. jednak tym razem.. może być inaczej. /happylove
|
|
|
|
Dodaj komentarz