|
Jest ciemno. Już jest chyba noc, a światła lamp pogasły dawno. Umknął mi gdzieś blask księżyca i gwiazd, jestem sam.. znów sam. Gdzieś z daleka słyszę cichy głos Pezeta w moich głośnikach - spadam.. - powtarzam sam do siebie. Czuję się jakbym upadał. Był w jakimś tunelu, starej kopalni, z której nie ma wyjścia. Szukam go. Błądzę i krzyczę by ktoś mnie usłyszał, że ja tu jestem. Nie sam. Gdzieś moje sumienie chodzi za mną - odpycham je. Nie chce nic czuć. Najchętniej wyrwałbym swoje serce i porzucił je gdzieś na skraju urwiska by sępy miały się czym pożywić. Coś, ktoś budzi mnie z tego złego snu. Czuje jej bliskość to pomieszanie zmysłów. Kilka głębszych oddechów czy te ściany się do mnie zbliżają? Czuję uścisk. Nie ma tu miejsca dla mnie, nie ma. Ktoś do mnie krzyczy bym uciekał bo zaraz stanie się coś strasznego, a ja idę. Idę w stronę światła bo tam widzę jego mordeczkę, za którą tak cholernie tęsknie. | dearmad
|
Dodaj komentarz
