 |
been.moblo.pl
Świadomość śmierci pobudza do życia
|
|
 |
| been dodano: 22 sierpnia 2012 |
|
|
Świadomość śmierci pobudza do życia
|
|
|
| been dodano: 21 sierpnia 2012 |
|
|
Nosisz przeszłość w sobie, ciągniesz ją za sobą na grubym, niezniszczalnym łańcuchu bez względu na to, jak daleko w przyszłość patrzysz. Przez długi czas możesz ją ignorować, ale nie możesz od niej uciec.
|
|
|
| been dodano: 21 sierpnia 2012 |
|
|
Najgorzej jest wtedy gdy upewniasz się czy potrafisz radzić sobie bez niego. Najgorzej jest wtedy gdy nie zdajesz, nie umiesz spędzać sama czasu, nie potrafisz znowu zaufać, nie potrafisz żyć.
|
|
|
| been dodano: 21 sierpnia 2012 |
|
|
Zawsze myślałam że mam bujną wyobraźnie. W dzieciństwie śniłam bez końca na jawie, zapominając o bożym świecie. Teraz każdy wysiłek oderwania się od rzeczywistości wymaga tyle siły, że jest to nieosiągalne. Chciałabym móc uciec dokądś . Ale nie mam gdzie. Chciałabym móc zapomnieć o tym co było. Chciałabym żyć.
|
|
|
| been dodano: 21 sierpnia 2012 |
|
|
z czasem samotność głęboko wnika w Ciebie i już nie chce stamtąd odejść
|
|
|
| been dodano: 21 sierpnia 2012 |
|
|
Jak to możliwe, dziwna dziewczyno, że jesteś tak wieloma kobietami dla tylu ludzi?
|
|
|
| been dodano: 11 sierpnia 2012 |
|
|
|
| been dodano: 11 sierpnia 2012 |
|
|
Grupka, może z dziesięć osób, wszyscy się śmiejemy, gadają głupoty, opowiadają fascynujące historie ze swojego życia pełnego imprez i przypadkowych pocałunków. Nie mówię nic, jestem wolnym obserwatorem. I tak stoję jednocześnie blisko i daleko od nich, zdaję sobie sprawę, że tak będzie już zawsze. Będę blisko ludzi, ale daleko od nich. Będę ich obserwować, ale nie wkupię się do ich świata. To nie dla mnie. To za trudne. Jestem zbyt nieudolnym, małym gówienkiem, które nie umie się wybić z kibla... do którego samo wlazło.
|
|
|
| been dodano: 11 sierpnia 2012 |
|
|
Świat ludzi standardowych: bańka, w której widzi i słyszy się tylko to, co ludzkie, i w której tylko to, co ludzkie, ma znaczenie, a wszystko inne to zaledwie krajobraz, towar albo pożywienie.
|
|
|
| been dodano: 11 sierpnia 2012 |
|
|
2. Zawsze myślałam, że takie doświadczenia jak moje wzmacniają, że skoro już nie muszę męczyć się z tym jebniętym kawałkiem mięsa, będę lepsza. Będą taka, jaka właściwie zawsze chciałam być: bezwzględnie cyniczna i mizantropijna, irytująca i krzywdząca. Niestety, stało się dokładnie odwrotnie, i teraz siedzę pod moją miotłą od czasu do czasu ocierając oczy brudnymi rękami. Nawet już nie piszczę, bo i po co.
|
|
|
| been dodano: 11 sierpnia 2012 |
|
|
1. Czasami wydaje mi się, że jestem już gotowa na kolejny krok. Że w końcu nadszedł czas, by i moje życie ogrzała mała zapałeczka jakiejś niewinnej fascynacji, czegoś więcej niż iście szalona miłość do muzyki. Że w końcu mogę zdjąć smycz, na której wciąż ma mnie przeszłość. Że wstanę z kolan, że wytrzepię spodnie i dalej pójdę już sama, bez nadbagażu. Pozwalam sobie na zapomnienie i bach! Znowu boli. Delikatnie, jakby chciało powiedzieć, że nigdy się od tego nie uwolnię. Że nie mogę zapominać, że już nie mam serca. Proteza kurcząca się pod żebrami jest o wiele bardziej wrażliwa niż normalne, zdrowe serce i już zawsze tak będzie. Mechanizm nie łagodzi tak emocji jak tkanki. Cokolwiek się stanie, ja to odczuję. Rzeczy, które kiedyś potraktowałabym tylko kpiącym spojrzeniem dziś potrafią doprowadzić mnie do płaczu.
|
|
|
| been dodano: 11 sierpnia 2012 |
|
|
Chcę odnaleźć coś wartego czekania. Proszę, pomóż mi. Nie zostawiaj mnie samej. Błagam. Czemu przepraszasz i powoli puszczasz moją rękę? Powiedz co mam zrobić, żebyś nie odszedł...? Proszę, potrzebuję przyjaciela. | been
|
|
|
|
Dodaj komentarz