sięgnij po pudełko, włóż do niego cały swój smutek, żal i nienawiść. zakop go gdzieś z dala od rzeczywistości, na cmentarzu zapomnienia. z uśmiechem na twarzy powiedz sobie, że to koniec tego piekła, że przyszły te lepsze dni. pokaż, że skończyły się potoki łez. pokaż, że jesteś silna. a potem nie budź się z tego pięknego snu.
a wieczorami wtulając się w poduszkę, zamykam oczy, staram się oszukać własną podświadomość. przypominam sobie zapach twego ciała, ciepło dłoni. to nie takie trudne, od kiedy pozwoliłeś poznawać się kawałek po kawałku, tak powoli zadurzając się coraz bardziej. wyobrażam sobie ciebie obok, smak twych ust, które tak bardzo uwielbiałeś zatapiać w moich, łącząc je w jedną całość. ramiona, w których budziłam się każdego dnia i ten cudowny uśmiech, zadedykowany tylko dla mnie.
![teksty [873]](/static/img/rss_ico.gif)
Dodaj komentarz
