 |
|
przez chwilę potrafiłam czytać ci w myślach. to było naprawdę dziwne uczucie, najdziwniejsze w tym wszystkim było to, że mimo tego iż przytulałeś ją, to ja krążyłam po twoich myślach. a przecież mówiłeś, że masz na mnie wyjebane i wolisz ją.
|
|
|
|
"ufam ci" - wiesz jaką wagę mają te słowa?
|
|
|
|
to nic, że przy kumplach zgrywał twardziela bez uczuć. to nic, że zachowywał się jak brutal, chory na znieczulicę. nie miało dla mnie znaczenia, że przy nich potrafił mnie jedynie klepnąć w tyłek, udając, że się nie znamy. najważniejsze, że kiedy byliśmy sam na sam, mówił o miłości. był najbardziej czułym i kochającym mężczyzną, jakiego kiedykolwiek poznałam. potrafił płakać, zarzekając się, jak potwornie kocha. całować, dając tym samym poczucie bezpieczeństwa. ważne było dla mnie to, kim był naprawdę, a nie to, kogo udawał.
|
|
|
|
stała na torach. powoli zaczęła iść wzdłuż nich. gdy słyszała nadjeżdżający pociąg, zamknęła przepłakane oczy, rozmazany tusz był widoczny, na całej jej bladej twarzy. wargi delikatnie drżały, ale ona szła dalej, wzdłuż tych pierdolonych torów. biegł by ją zatrzymać. jedyne co usłyszał, to dźwięk trąbiącego pociągu, głośne hamowanie, oraz jej krzyk. w jej ostatnim słowie, słychać było jego imię. biegł dalej, myśląc, że już nie ma szans, że nie zdążył... pociąg przejechał. ona stała obok torów z głową spuszczoną ku ziemi, cała zapłakana, wciąż drżała. podszedł do niej, bez jakichkolwiek słów, przytulił ją z całych sił.
|
|
|
|
wybierz tą najlepszą. nie pierwszą lepszą, nie tą co wszyscy pieprzą.
|
|
|
|
my w oparach skręta, wam opada szczęka. tyle tu tego wszystkiego, że trudno się opamiętać.
|
|
|
|
wyspy sentymentów i godziny trudnych rozmów.
|
|
|
|
![teksty [666]](/static/img/rss_ico.gif)
Dodaj komentarz
