Nie dajesz znaku życia - jeno konasz raczej, Aż znienacka za dłoń mię pociągasz ku sobie. Jakże łzami przemokłą, znużoną po walce Dźwigam z nurów pościeli w ramiona obłędne! A nóg twych rozemkn

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!