Modlitwa samotnej tułaczki ucieka ustami, paciorki znikają między sinymi palcami. Ściskasz kluczowo różaniec wyprawy, procesja nieszczęść ciągnie się za plecami. Podróż po stacjach drogi krzyżowej, okaż pokorę głowę posyp popiołem. Wewnętrzna walka monolog i dyskus, życie chce Cię zabić, zepchnąć do styksu. Twój telefon święta, też tak na patrzę coraz mniej osób do przełamania się opłatkiem. Idąc przez deszcz przyciskasz tą spiść, Przeszłość nie da się na trzeźwo znieść. Chwila wahania, los bez litości, światło z zewnątrz nie obejmie wewnętrznych ciemności. Zginiesz, spacer po linie w mroku, potrzebny jest most nad rzeką kłopotów.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!