Na peryferiach miasta, gdzie asfalt trawą zarasta, wzdłuż torów, gdzie pasą się konie szła żabka po świeżym betonie i wcale nie kumała w jak wielkie się gówno wplątała. I szła zamyślona dalej środkiem stygnących alej. Słońce dawało popalić, królewicz nadchodził z oddali i cmoknąć chciał żabkę w łapkę, lecz nie zdążył bo wpadła w pułapkę. Tylko główka została na wierzchu, więc ją cmoknął w tę główkę bez przeszkód. I królewna, nie żabka, w betonie z królewiczem po kostki już tonie. Lecz królewicz ją mocno przytulił i się razem z betonu odkuli.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!