|
w te zimowe wieczory, kiedy siedzę na parapecie w legginsach, za dużym swetrze, grubych skarpetach trzymając stopy na gorącym kaloryferze, a ręką obejmując delikatnie ulubiony kubek cholernie dużo myślę. zadaję sobie miliony pytań, wciąż krążących wokół Twojej osoby. kochałeś mnie? pamiętasz jeszcze? wspominasz? tęsknisz czasem? nie płaczę, podczas tych rozmyśleń. jestem zwyczajnie ciekawa. już nawet nie boli. tylko trudno zapomnieć.
|
Dodaj komentarz
ewela_kate:
Pamietam, że zawsze marzyłam o niskim parapecie, na którym mogłabym usiąść i bezkarnie patrzeć przez okno...
little.monster:
no właśnie, tak trudno zapomnieć o tych wspólnych chwilach. pocałunkach. :( |świetny wpis :*
