|
Pewnego dnia, który wydawałby się kolejnym, szarym dniem, w tej ciemności pojawił się On, a z nim mały jasny promyk, który prowadził za rękę Nadzieję. Nadzieja, nie pytając o zgodę, osiedliła się w jej sercu przywołując Miłość. Od tej chwili jej życie nabrało barw a Dół i Ciemność zniknęły, choć nie zabrały Nieufności. Znów uśmiech pojawił się na jej ustach, a z głębi jej samej wydobył się radosny śmiech. Teraz On zajmował jej myśli. Przyszło Szczęście i uspokoiła się odsuwając czarne myśli. Uwielbiała spędzać z nim czas, czuc jego dotyk, bliskość, pocałunki. Szczęściem dla niej było, że był, istniał i chciał z nią być. Maleńka jeszcze Miłość przyszła do jej serca i rośnie z chwili na chwilę, aż dojrzeje do tego, by wybuchnąć jak najpiękniejsze fajerwerki świata, ogłaszając o swoich wielkich narodzinach. cz2
|
Dodaj komentarz
