|
Z każdym dniem brnę przed siebie , do przodu . Staram się przymrzeć oczy i nie czuć chłodu . Serce mam jak z kamienia , zamieniam się w posąg , przez Ciebie wszystko się zmienia , taki jest mój osąd . Uciekam przed sobą , przed własnymi marzeniami , nie potrafię się wyleczyć z tego co bylo miedzy nami . Pytasz mnie czy kocham , czy tylko kłamałam , jeżeli Ci przytaknę , potwierdze ze potworem sie stałam . Czy lepiej Cię okłamać i odejść w rozpaczy , czy ze łzami w oczach mówić ile znaczysz . Ile wprowadziłeś ciepła w moim życiu , opowiadać o wszystkim co chowam w ukryciu ? . Odtrącam wspomnienia które kruszą lód którym się otaczam . Żeby być wolną musze być obojętną , za to przepraszam . Jak wytłumaczyć , czego potrzebuję , jak długo mogę liczyć ze w końcu zrozumiesz ? . Serce wyrywa się z piersi tęsknoty , tak bardzo chcę doprowadzić do ugody . Nie oglądam sie za siebie , nie szukam w przyszłości rozwiązań , próbuję docenić wszystko co odtrącam .
|
Dodaj komentarz
