|
Siedzę i słucham solówek Rose'a na fortepianie, patrzę na tańczących towarzyskie ludzi i na koniec oglądam występy gimnastyków i w cholerę nie mogę uwierzyć, że straciłam to wszystko, zrezygnowałam z lekcji gry na pianinie i tańca na rzecz gimnastyki, którą i tak straciłam. Tak, życie jest nie sprawiedliwe.
|
Dodaj komentarz
