|
(część 2.) . Mówiłam, że NIE, że to przecież niemożliwe, że jak po kilku miesiącach można się tak bardzo zaangażować? Gdyby tylko ktoś mi wtedy powiedział, że to się tak skończy...
Dopiero Ty pokazałeś mi jak pięknie może być w związku z drugą osobą, jak wiele się wtedy można nauczyć, jak człowiek się zmienia, jak łatwo pokazuje jaki jest na prawdę. Dziękuję Ci za to, za to, że nauczyłeś mnie co to szczęście, tęsknota, miłość, że nauczyłeś mówić o swoich uczuciach... Związałam się z Tobą doskonale zdając sobie sprawę, że kiedyś, w przyszłości przyjdzie taki dzień, że będziesz musiał mnie zostawić. Dlaczego to zrobiłam? Do tej pory zadaję sobie pytanie: "dlaczego nie zrezygnowałam z tych wszystkich chwil już dawno temu...?" Zanim Cię pokochałam. Pewnie byłoby mi teraz znacznie łatwiej. Ciągle mam przed oczami Twój uśmiech, Twoją radość, gdy widzisz jak się śmieję. // memoirs
|
Dodaj komentarz
tindirindi:
eh. wiem, że słowa `będzie dobrze` wcale nie pomagają więc tylko napiszę trzymaj się... kwestia czasu i może będzie coraz łatwiej..
madziara123:
czasem warto się poświęcać żeby potem mieć piękne wspomnienia. a TY..nigdy nie żałuj tego, co kiedyś dawało ci radość.
A teraz życze powodzenia;)
