|
Nie mamo. To nie jest coś o czym mogę tak po
prostu zapomnieć, wymazać z pamięci i pójść
naprzód. Tak, wiem, że mam trzynaście lat.
Ale zrozum, nie jestem już tym dzieckiem, które
biega ze swoim różowym misiem... Nie zaraz
, ja nigdy nie miałam różowych misiów... Mamo,
spróbuj sobie to wyobrazić. Kiedy go nie widzę
, czuję jak wszystko we mnie szaleje. Jakby miliard m
otyli przeleciało przez całe moje ciało. Uwielbiałam z nim rozmawiać.
O wszystkim, nawet o tym, jakiego batona ostatnio zjedliśmy.
Przy nim czułam się bezpieczna, wystarczyła tylko jego obecność.
Przy nim byłam szczęśliwa. Wiesz mamo, gdy przy jakiejś
osobie jest się tak bardzo szczęśliwym, a potem się to straci,
to nie da się o tym tak po prostu zapomnieć. Kocham go, mamo.
Kocham go tak cholernie mocno, że oddałabym za niego wszystko,
mimo tego, że mam przecież tylko trzynaście lat.
|
Dodaj komentarz
