Poszła w stronę ławki na której zawsze siedzieli i milczeli. Położyła się na niej i zamknęła oczy. Przypomniała sobie jak było pięknie milczeć właśnie z Nim Jak pięknie było złapać go za rękę, przytulić sie do niego i wybrzmieć słowo : kocham. ./ domiia

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!