żyłam z wami. cierpiałam i płakałam z wami. żyję za weneckim lustrem własnej niedoskonałości. żyję w doskonałości waszych serc. i śmieję się w głos z tej hipokryzji z tych wszystkich stawianych mi zarzutów. z wytykanych mi błędów. dlaczego tak być musi, że wszyscy wiedzą jak powinno wyglądać moje życie, a nie umieli przeżyć swojego? teraz nie obchodzą mnie moje i wasze błędy. a wy wznosząc ręce ku niebu wołacie z żalem: "dlaczego!?" ten się śmieje, kto się śmieje ostatni.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!