|
`..Jak gwóźdź do trumny, wbite słowo w moją pamięć..
Jak to się mogło stać.? Myślałam niedoczekanie!
Trwać trzeba.. dalej uraz, chociaż mniejszy pozostanie..
Jak na sercu blizna, pierwsza miłość i rozstanie..
Przyznaj wiesz, że możesz trzymać mnie za słowo proste..
Honor mam jeden, jeden stracę, drugi nie odrośnie..
Jedna tylko jest prawda, wszystko wkoło to jest podstęp.
Ruszaj głową od tego masz ją! Taki los ten...`
|
Dodaj komentarz
