|
Była dla niego jak powietrze.. Czuł, że jej potrzebuje. Oprócz tego czuł jednak jeszcze, że nie może jej mieć. Nie był bezpiecznym człowiekiem. Bał się o nią. Teraz, stali naprzeciw siebie. Ona nie wierzyła. Chciała tyle powiedzieć, ale bała się, że kiedy się odezwie, On zniknie jak bańka. To było takie nieziemskie. To, że TU BYŁ. A on był. Oddychał płytko, chociaż czuł, że za chwilę zachłyśnie się z nadmiaru powietrza. Z nadmiaru jego własnego prywatnego powietrza, bez którego tak długo uczył się żyć. Cisza.. Ona wiedziała. Wiedziała, że to się skończy. Nie wiedziała kiedy, ale była tego pewna. Wiedziała, że za chwilę znowu ją zostawi, odejdzie i nie będzie go w jej życiu bardzo długo. O ile kiedykolwiek się pojawi. Serce mu pękało, nie wiedział co robić, by ją mieć. W ich głowach i wszystkich częściach ich ciał, panował chaos, tak wielki, jakiego żadne z nich jeszcze nie znało. Wszystkie organy rzucały się ordynarnie, ograniczane tylko oprzez te skamieniałe ciała.
|
Dodaj komentarz
