Księżniczka w białej sukni W blasku świec i w szepcie modlitw tłum pochyla się nad Księżniczką w białej sukni Leży na złotym łożu otulona snem głębokim Na twarzy jej uśmiech leciutki a w ręce czerwona róża A przecież tak niedawno zrywała ją z ogrodu szczęścia i tańczyła przy blasku księżyca w tej samej białej sukni W blasku świec i w szepcie modlitw tłum pochyla się nad Księżniczką w białej sukni Każdy po kolei próbuje obudzić ją pocałunkiem Jednak jabłko które zjadła dało jej sen dłuższy niż sto lat Nie czekała na zaklęcie złej macochy Sama je wypowiedziała sama zamknęła się w sennej wierzy W blasku świec i w szepcie modlitw tłum pochyla się nad Księżniczką w białej sukni A przecież tak niedawno sama budziła śpiących Roznosiła po świecie radość zarażała wszytskich uśmiechem A teraz resztki jego na bladej twarzy zdają się cichutko mówić: ' 'Nie płaczcie proszę za mną w końcu i tak się kiedyś spotkamy"

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!