Próbowali odnaleźć swój spokój w szczęściu wzajemnie Nie mieli wspólnych marzeń chociaż od zawsze byli razem Jeden niedostępny, pochłonięty wciąż myśleniem Drugi ślepy i głuchy, zajęty do przodu pędzeniem Czasem ten pierwszy wyciągał dłoń bo się martwił Ten drugi uwierzył, że sobie poradzi sam z tym Okiełzna świat, rozum nie może mieć barier Uwierzył, że sam da rade, sam będzie swoim światłem Pierwszy tupał ze złości gdy nie odpowiedzialne dziecko Wiedziało co jest słuszne i tak wybrało szaleństwo Zalewał świat łzami topił w rozpaczy Ten drugi robił wciąż źle mimo wiedzy że go straci Taka ludzka natura że możemy mieć dobry przykład A i tak potrafimy tylko źle wybrać Robimy mnóstwo błędów tracimy głowę dla zmysłów Chcemy być coraz mocniejsi, myślimy że to droga mistrzów Ten drugi też tak myślał czcił swoją wolność Od kilku tysięcy lat ciągle mieszkają obok

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!