|
Poszlismy razem na rynek, trzymałes mnie za reke,usmiechajac sie do mnie tak,jak najbardziej lubiałam.Usiedlismy na ławeczce przy fontannie i jak zwykle karmilismy gołebie paluszkami.Nagle Ty,spowazniales,pusciłes moja dłon i nie przestajac tępo wpatrywac sie w gołebie oznajmiłes:"to koniec Mała,wracam do Niej,kocham ją,kocham ją tak naprawde i nigdy nie pokocham Cie mocniej" Nie wiedziałam co powiedziec,czułam sie tak jakbym rozsypywała sie po kostce brukowej pod Twoimi nogami.Błagałam zebys został,zebys to przemyslał,zebys nie odchodził,pozniej błagałam juz tylko o chociazby przyjazn,zwykłą znajomosc.Ale tylko usmiechnałes sie do mnie w ten Twoj obłedny sposob i odrzekłes:"nie zartuj Mała,nie potrafiłbym.Ty przeciez tez nie."Potem zostałam juz sama,wpatrujac sie w Twoje plecy,coraz mniejsze i mniejsze,az w koncu zupełnie niewidoczne.Nie wiem jak długo tam siedziałam. Nie byłam soba, nie chciałam byc soba,czułam sie jak te zasrane ptaki zebrzace o jedzenie,błagając o odrobine uczucia.
|
Dodaj komentarz
