Zimna matematyka uczuć, zawsze sinus Na drugą stronę przejdziesz i zostaje minus A wtedy zimne noce, na dwa podzieleni Wiedziony stromą ścieżką wspomnień i kamieni Wtedy najmocniej kochasz, bo widzisz, co straciłeś Chcesz to odkręcić, chociaż Ty nie zawiniłeś I starasz się zrozumieć, czemu tak się stało Jak to zapomnieć żeby więcej nie bolało? Chcesz porozmawiać, ale masz tylko monolog Zrozumieć tego nie pomoże ci psycholog Wspomnienia gryzą, wszystko przeszłość przypomina I pytasz, czy tak można nagle zapominać Mówią, czas leczy, ale ile to ma trwać? Bo wciąż zatrzymuję się, gdy próbujesz spać A wtedy wracasz znów, pamięcią do tych zdarzeń Kiedy uwierzyłeś w to, że będziecie zawsze razem.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!