Siedzą pod przejściem na berzie, siedzą jak więzień myślą "zmień się", trzęsie im się każdy mięsień, zagubieni w sensie, oni czekają na ten dzień, którego nie będzie, są w błędzie albo ta co ma coś za co chętnie płacą jedna z tych, które w samotności płaczą i pytają: za co? ale to później... a narazie uśmiech i jak najluźniej stoi na haju jak w półśnie i ten co śpi na korytarzach, co dzień pozory stwarza, ci o zmęczonych twarzach, na chorych fazach co marzą żeby w końcu Bóg im ten życiorys zmazał to jak algorytm się powtarz.a

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!