|
Każdy jej pragnie. Bez względu, ile razy mamy przez nią złamane serce, każda komórka naszego ciała prędzej czy później woła o nią jeszcze intensywniej, niż za pierwszym razem. Płaczemy przez nią, cierpimy na bezsenność, popadamy w depresję, chudniemy, tyjemy, samookaleczamy się, popadamy w alkoholizm, narkomanizm, całujące się pary przyprawiają nas o odruch wymiotny albo potok przekleństw. Zarzekamy się, że nigdy jej nie zaufamy, a kiedy puka do drzwi naszego serca otwieramy jej na oścież pozwalając, aby się rozgościła. Później nie jest tak łatwo się jej pozbyć. Muszą minąć miesiące, a czasem lata, żeby się wyprowadziła, ale ona nie da o sobie całkowicie zapomnieć. W najmniej odpowiednim momencie kłuję w klatkę piersiową, uniemożliwiając oddychanie. I nadal twierdzisz, że miłość to takie piękne uczucie ?
|
Dodaj komentarz
