|
W czasie wieczornego koncertu, na którym miałam być z Tobą odniosłam wrażenie, że każda piosenka jest o nas. Każde słowa śpiewane przez wokalistę opowiadają naszą historię. Rozpłakałam się na samym środku wielkiego tłumu ludzi. Nikt nawet nie zwrócił uwagi na jakąś mało znaczącą desperatkę, która zaczęła się nad sobą użalać słysząc dołującą piosenkę. Czułam tylko szturchnięcia osób, którzy przepychali się, aby być jak najbliżej sceny. W pewnym momencie ktoś chwycił mnie za rękę i pociągnął za sobą z tej chmary nieokiełznanych psycholi. Zaczerpując świeżego powietrza w świetle ulicznej latarni zobaczyłam ten uśmiech, ten właśnie, który za każdym razem zabierał mi dech z piersi. Bez słowa pocałowałeś spływające jeszcze po nosie łzy i przytuliłeś tak mocno, jak wtedy, kiedy byliśmy sami. - Nie mogłem być tam, gdzie nie ma Ciebie - szepnąłeś mi do ucha, a ja znów się rozpłakałam. - Jak ja kocham te niespodzianki - odpowiedziałam nieśmiało. - Jak ja kocham te łzy szczęścia.
|
Dodaj komentarz
