|
Po raz kolejny wylewam morze łez. Gdy zobaczywszy wczoraj ją w twojej bluzie idącą w kierunku domu. A ty szłeś samotnie tą ciągnącą się ulicą do domu. Miałam już pobiec za tobą. Powiedzieć jak bardzo Cię kocham. Opowiedzieć o tym jak bardzo uwielbiam twój uśmiech i jak bardzo kocham twoje niebieskie oczy. Spytać czy jest nadzieja. Ale nie zrobiłam tego .. Mogłam oczywiście. Ale nigdy w życiu nie zrozumiem tego słowa -mogłam. Dziś siedzę samotnie w domu. Moja poduszka przemokła już łzami. A telefon chodź wydawał się że przetrwa wszystkouderzał po raz setny o podłogę roztukując się na miliony kawałków. Nie napisałeś . Kolejny raz. Miałam już zrobić ten krok ale po co skoro i tak nie odpiszesz. Ale mogłam I zaś tego nie zrobiłam. Ale za niedługo się odważę i znajdę drogę do Ciebie. Chodźby była ona długa kręta i pełna dziur. Będę za Tobą biegła. Bo ty jesteś właśnie tym facetem za którym trzeba biec.
|
Dodaj komentarz
