Betonowe lasy mokną, wiatr wieje w okno, siedzę w oknie i wdycham samotność... Jak to jest? -Gubimy się jak startujemy i całe życie się odnajdujemy wracając do wyjścia punktu, źródła dźwięku, łamiąc fale lęku.

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!