|
Gdy byłam dzieckiem pragnełam być już dorosła... Imponowało mi to że mój brat moze wyjśc sam z domu i nikt go nie prowadzi za ręke. Że przychodzą do niego koledzy i dziewczyna... Teraz i ja mam tyle lat co on wtedy. Może i moge wyjśc gdzies sama i nikt nie boi sie ze sie zgubie.. .Może i czasami ktoś do mnie przyjdzie... Ale on miał tą dziewczyną , swoja upragniana... Ja chłopaka nie mam.. .nie mam tej osoby do której moge się przytulić , do której moge iśc gdy jest mi smutno... Chciałabym być znowu dzieckiem , wtedy lekarstwem na ból był zwykły płacz... Teraz łzy nie pomagają... Teraz są tylko rany w sercu... Gdy byłam dzieckiem , nie znałam czegoś takiego jakzakochanie , odrzucenie... Znałam tylko matczyną miłośc którą potem także mi zabrano...Teraz znam smutek , cierpienie , ból oraz samotnośc... Być znów dzieckiem... Piękne marzenie...Szkoda tylko że nie spełnialne...
|
Dodaj komentarz
