Pustego serca nie wypełnia już jego śmiech Puste dłonie otulają tylko rozpaczliwie zimną kołdrę Puste oczy zza ciemnych okularów patrzą pogardliwie na znienawidzony świat Nikt nie wierzył że był dla niej wszystkim Że gdy odejdzie ona przestanie żyć Nikt nie wierzył że ona potrafiła go kochać pomimo to wszystko A ona naiwna-kochała Całym sercem, całą duszą, całym umysłem, ze wszystkich sił Od tak wszystko zniknęło Został tylko ból paraliżujący każdy najdrobniejszy fragment jej ciała Ciała niegdyś tak wielbionego, dla niego – jedynego, najpiękniejszego Ciało dalej jest piękne ale bez niego straciło blask Wyblakło Poszarzało Poranione od zewnątrz aby ukoić ból wewnątrz Oszpecone dłonie i kostki Będą zawsze przypominać jej o zdradliwym kochanku

E-mail:
Hasło:

zapamiętaj mnie

Nie masz u nas konta? Zarejestruj się!